سیاست ایران و آمریکا- میانرشته ای متین
روابط بین الملل، دیپلماسی، امور خارجه، جنگ، صلح، مذاکرهسیاست ایران و آمریکا- میانرشته ای متین
روابط بین الملل، دیپلماسی، امور خارجه، جنگ، صلح، مذاکرهاعتراضات و اغتشاش از دی 96 تا آبان 98
به گزارش سایت اقتصادنیوز،
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:
اگر حضرات مسئولین به واقعیت‌ها توجه کنند به این نتیجه خواهند رسید که ماجرای بنزین فقط یک جرقه بود که به انبار باروت اصابت کرد و انفجار هفته آخر آبان را پدید آورد، انبار باروتی که عملکردهای نادرست ناشی از تصمیمات نادرست‌تر به وجود آورده است.
این روزنامه در ادامه نوشت: تصورتان این نباشد که ماجرا تمام شده و دشمنان خارجی ناکام مانده‌اند. اشتباه اصلی همین است که دنبال پیدا کردن دشمنان خارجی می‌گردید. مگر یادتان رفته که امام خمینی فرمودند از خارج کسی نمی‌تواند به این کشور و این نظام آسیبی وارد کند، هر آسیبی وارد شود از داخل خواهد بود؟ سیاست‌هایتان را عوض کنید و به جای «انبار باروت» جامعه را به «انبان نان» تبدیل نمائید، در آنصورت می‌توانید مطمئن باشید که به وظیفه خود برای حفاظت از نظام عمل کرده‌اید.
مردم را که داشته باشید، دیگر نیازی به تهدید و تطمیع و سخنرانی‌های پرطمطراق این وزیر و آن وکیل و آن فرمانده که فکر می‌کنند هرچه بلندتر صحبت کنند قدرتمندتر جلوه می‌کنند، نخواهد بود، عملتان کار خودش را می‌کند حتی اگر یک کلمه هم نگوئید. این را هم بدانید که نان، با خودش دین را هم می‌آورد چون فرموده‌اند کَادَ اَلْفَقْرُ اَنْ یَکُونَ کُفْراً یعنی وقتی نان باشد، کفر می‌رود و ایمان می‌آید.
محتوای چالش ایران و آمریکا
چنانکه همه می‌دانند، بینش سیاستمداران متفاوت با بینش خردمندان و خیرخواهان است. رفتارها و حرکات آنها ریشۀ حسابگرانه و نفع‌گرایانه دارد. از منظر ایشان، حیات بشری چیزی جز «بازی» و «منفعت‌جویی» نیست. از این لحاظ ترتیب، دنیای امروزی سیاست هم دیگر افلاطونی و ارسطویی نیست، بلکه ماکیاولیستی و هابزی شده است. عقل سیاستمداران در تشخیص خیر و مصلحت تا حدّ جلب رضایت و حمایت رأی‌دهندگان تنزل پیدا می‌کند؛ به طوری که در این راه بعید نیست به کشتار هم روی آورند.............
یک روی سیاست‌ورزی در عرصۀ بین‌الملل همین بی‌قانونی جنگل‌وار است؛ یعنی تفرقه‌افکنی، اعزام تروریست، تخریب و غارت، نسل‌کشی و اجبار به مهاجرت، ملت‌سازی جعلی، براندازی حکومت‌ها، تأسیس کشورهای جدید و کلاً آنچه که ایجاد تغییرات ژئوپولیتیک می‌گویند. روی دیگر سیاست‌ورزی در عرصۀ بین‌الملل با لبخندهای دیپلماتیک، نشست در هتل‌ها و سالن‌های مجلل کنفرانس، امضای توافقات صلح، دست دادن‌های با شکوه، و فریب افکار عمومی جهان با کلمات زیبا و وعده‌های دروغین به نمایش درمی‌آید. این دوگانۀ خشونت و مهربانی، هر دو جلوه‌هایی از یک مرام و مسلک ثابت در «سپهر سیاسی» است: بازی و ترفند برای نفع‌جویی و پُرکردن چشم طمع.
به ادبیات ایرانی ما، محیط سیاسی دنیا پر از «عمروعاص» و «معاویه» شده و شریعۀ آب در اکثر نقاط دنیا دست «یزید» افتاده است - بخوانید مثلاً جریان مبادلات بانکی با دلار! ... درهای سیاست دنیا تا اطلاع ثانوی بر همین پاشنه می‌گردد.